1.
İç Anadolu Bölgesi Anadolu’nun ortasında bulunan
bir çanak şeklindedir. Konumundan dolayı Orta Anadolu da denir.
2.
Türkiye’nin gelişmiş bölgeleri arasında yer alır.
3.
Bölümleri Konya Bölümü, Yukarı Sakarya Bölümü, Orta
Kızılırmak Bölümü, Yukarı Kızılırmak
Bölümüdür.
4. Bitki
örtüsü genellikle bozkırdır.
5. Ormanlar
bakımından oldukça yoksul olan bir bölgemizdir.
6. İç
Anadolu Bölgesi’nde dağların alçak kesimlerinde meşe, yüksek kesimlerinde ise
çam ağaçları yer alır.
7. Volkanik
dağları; Erciyes, Hasan Dağı, Melendiz, Karacadağ, Karadağ'dır.
8. Tuz
gölü civarında cılız stepler yer alır.
9. Çevresindeki
yüksek dağların etkisinden dolayı deniz etkisine kapalı olan bölgenin iklimi
ılıman karasal step iklimdir.
10. Yüzölçümü
bakımından 2 büyük bölgemizdir.
11. Yağış
miktarı azdır.
12. Bölgede
yüksek ve uzun dağlar bulunmaz.
13. Platosu en
çok olan bölgemizdir. (Cihanbeyli, Haymana, Obruk, Bozok, Uzun Yayla)
14. Önemli
ovaları Konya ve Karaman ovalarıdır.
15. Volkanik
arazilerin çok bulunmasına bağlı olarak peri bacaları ve kırgı bayırları
fazladır.
16. Bölgenin
eski zaman arazilerinden oluşmasından dolayı deprem riski daha azdır.
17. En büyük
baraj gölü Hirfanlı Barajı’dır. Alüvyal set gölleri; Mogan ve Eymir Gölleri,
Tektonik gölleri ise Tuz gölü, Akşehir gölü ve Eber gölüdür.
18. Önemli
akarsuları Kızılırmak, Sakarya ve Porsuk çayıdır.
19. İç Anadolu
Bölgesinin güneyinde Tuz Gölü bulunmaktadır.
20. Kızılırmak
üzerinde Hirfanlı, Kesikköprü ve Altınkaya Barajları vardır. Sakarya Nehri üzerinde
ise Hasan, Polatkan ve Gökçekaya Barajları vardır.
21. Bölgenin
yüzölçümüne oranla nüfusu azdır fakat Marmara Bölgesinden sonra ikinci sırayı
alır.
22. Nüfus
yoğunluğu ulaşım yollarının kesiştiği ve endüstrinin geliştiği Yukarı Sakarya
Bölümünde toplanmıştır. En az nüfus ise arazi yapısı engebeli ve ikilimi sert
olan Yukarı Kızılırmak Bölümü’dür.
23. Tuz Gölü
çevresi Türkiye’nin en az nüfuslu yeridir.
24. Kırsal
kesimlerde toplu yerleşmeler yaygındır.
25. İç Anadolu
Bölgesinin ekonomisi tarıma dayalıdır.
26. Kenarları
dağlarla çevrili olan bölgenin orta kısmı geniş düzlüklerle kaplı olduğundan
makinalı tarım ve ulaşım imkânları oldukça gelişmiştir.
27. Yağışların
az olması ve sulama yetersizliğinden dolayı nadasa bırakma fazladır.
28. Toprak
yapısı kireçli ve tuzlu olduğundan buharlaşma fazla yaşanmaktadır.
29. Bitki
örtüsünün azlığı ve akarsularının sel rejimli olmasından dolayı en çok erozyon
görülen bölgemizdir.
30. Bölgede
yetiştirilen tarım ürünlerinin başında tahıllar, baklagiller, patates, şeker
pancarı ile sebze ve meyve gelmektedir.
İç Anadolu Bölgesi Türkiye’nin ortasında yer
alır. Bölgenin yüzölçümü 151.000 km2’dir. Ülke topraklarının
%20’sini kaplar. Güneydoğu Anadolu dışında bütün bölgelere komşu olan bölgemiz
Doğu Anadolu Bölgesinden sonra ikinci büyük bölgemizdir. Yer yüzü şekilleri
bakımından çeşitlilik göstermeyen bölge oldukça sade bir yapıya sahiptir.
Bölgeye ülkenin tahıl ambarı da denilmektedir. Alanı 163.057 km2’dir.
İç Anadolu bölgesi dört bölüme ayrılmıştır. İç Anadolu Bölgesinin Bölümleri: Konya
Bölümü, Yukarı Sakarya Bölümü, Orta Kızılırmak
Bölümü, Yukarı Kızılırmak Bölümüdür.
1- Konya
Bölümü: Konya bölümünde geniş ovalar, platolar, göller
(Tuz Gölü, Akşehir Gölü, Eber Gölü), volkanik dağlar (Karacadağ, Karadağ) bulunur.
Ülkemizin en kurak bölümüdür. Nüfus bakımından en az nüfusa sahip bölümdür.
Ekonomisi tarım ve hayvancılığa bağlıdır. Tuz gölü bu bölümde bulunmakta olup
ülkenin tuz ihtiyacının önemli bir kısmını karşılamaktadır.
2- Yukarı
Sakarya Bölümü: Orta Kızılırmak bölümünden başlayarak İç Batı
Anadolu’ya kadar uzanan bölüm bölgenin kuzey batısını oluşturmaktadır. Yer
şekilleri engebeli ve iklimi nemlidir. (Yıllık yağış 400 mm civarındadır.)
Karasal iklim hâkimdir. Ulaşım olanaklarının gelişmesi ve iklim özelliklerine
bağlı olarak bölgenin en yoğun nüfuslu bölümüdür. En önemli şehirleri başkent
Ankara ve Eskişehir’dir.
3- Orta
Kızılırmak Bölümü: Kızılırmak yayının da içinde bulunduğu bölüm Çankırı’dan
başlayarak Toroslara kadar uzanır. Güneyde plato ve ova düzlüklerinin hâkim
olduğu bölümün kuzey kısımları daha engebeli bir yapıya sahiptir. Bölgenin alan
bakımından en büyük bölümüdür. Kızılırmak platosu ve Erciyes volkanik dağı bu
bölümde bulunmaktadır. Genellikle bozkır bitki örtüsü hâkim olan bölümde iklim
ise yazları sıcak ve kurak, kışlar ise soğuk ve kar yağışlıdır. Ekonomisi
genelde tarıma dayalı olup, kırsal nüfusu en yoğun olan bölümdür. Hayvancılık
faaliyetleri ise küçükbaş (tiftik keçisi, koyun besiciliği) hayvancılık
şeklindedir. Şeker fabrikaları, meyve suyu, sucuk ve pastırma fabrikaları da
bulunmaktadır. En önemli şehri Kayseri’dir.
4- Yukarı
Kızılırmak Bölümü: Doğu Anadolu Bölgesi ile Karadeniz Bölgesi
arasına sıkışan bu bölüm bölgenin alan bakımından en küçük ve engebeli bölümüdür.
Dağlarla çevrili bir havza görünümündedir. Bölgenin engebeli olması nedeni ile
tarım alanları dar, nüfus sık ve şehirleşme oranı yüksektir. Kışları en soğuk
olan bölümdür. Önemli kenti Sivas’tır.
İç Anadolu Bölgesinin çevresinin yüksek dağlarla
kaplı olması nedeni ile denizlerden gelen nemli ve ılık hava bölgeye geçiş
yapamaz. Bu nedenle bölgede yazları sıcak ve kurak, kışları ise soğuk ve kar
yağışlı olan karasal iklim görülür. Bölgenin doğusuna doğru gidildikçe yükseltinin
artmasına bağlı olarak karasallık iyice artar. Bunun sonucu olarak ta kış
soğukları daha fazla görülür.
Yine bölgenin deniz etkisine kapalı olmasından
dolayı yağışlar oldukça azdır. Bölge ülkemizin en az yağış alan bölgesidir. En
fazla yağış ilkbaharda yağar. Ortalama yağış 400 mm civarındadır. En kurak
mevsim yazdır. Hem İç Anadolu Bölgesinin hem de ülkemizin en az yağış alan
bölümü (320 mm civarında) tuz gölü çevresidir.
Bölge nüfusu, 2000 nüfus sayımını göre yaklaşık
11.608.868 kişidir. Marmara Bölgesinden sonra 2. sırayı alır. Genişliğine göre
nüfusu azdır. Bölgenin nüfus yoğunluğu ülke ortalamasının altındadır. Bölge
nüfusunun %69’u kentlerde yaşamaktadır. Nüfusun büyük bir kısmı su
kaynaklarının bol olduğu, bölgenin kıyılarını oluşturan dağ eteklerindeki
ovalarda toplanmıştır. Nüfusun en yoğun olduğu bölüm ulaşım yollarının
kavşağında olan ve endüstrinin gelişmiş olduğu Yukarı Sakarya Bölümü’dür. Nüfus
yoğunluğunun en az olduğu bölüm ise arazi yapısı engebeli ve iklimi sert olan
Yukarı Kızılırmak Bölümü’dür. Tuz Gölü çevresi ise bölgenin ve ülkenin en az
nüfusa sahip yeridir. Kırsal kesimde toplu yerleşmeler yaygındır.
Bölge yeryüzü şekilleri bakımından fazla çeşitlilik
göstermeyen sade bir görünüme sahiptir. Arazi yapısı fazla engebeli olmadığı
için karayolu ve demiryolu ulaşımına oldukça elverişlidir. Bölgenin güneyinde
kuzey-doğu, güney-batı doğrultusunda uzanan dağlar volkanik kökenlidir.
Dağları: Bölgenin güneyinde bulunan Erciyes, Hasan
Dağı, Karacadağ, Melendiz ve Karadağlar volkanik kökenli dağlardır. Akdağlar,
Hınzır, Yıldız ve Tecer Dağları önemli kıvrım dağlarıdır. Bölgenin ortalama
yükseltisi 800-1000 metre civarındadır.
Akarsuları:
Bölgenin en önemli akarsuları Kızılırmak, Sakarya Nehri, Porsuk ve Delice Çaylarıdır.
Bölgenin akarsuları İlkbahar yağışları ile taşan, yazları ise kuruyacak kadar
azalan ve kapalı havzada akan sel rejimli akarsulardır.
Ovaları: Oldukça
geniş ovalara sahip bölgenin başlıca ovaları; Konya, Ereğli, Aksaray, Kayseri, Sakarya, Eskişehir, Ankara,
Develi, Kırşehir, Nevşehir ve Sivas ovalarıdır.
Havzaları:
Tuz Gölü çevresi Türkiye’nin en büyük kapalı havzasıdır.
Platoları:
En fazla plato bulunan bölgemizdir. Haymana,
Obruk, Cihanbeyli, Orta Kızılırmak, Yazılıkaya ve Bozok platoları
Gölleri: Tuz
Gölü (tektonik göldür), Akşehir Gölü, Eber Gölü, Ilgın Çavuşçu), Tuzla, Seyfe
ve Mogan gölleridir. Ayrıca Sakarya Nehri üzerinde Sarıyar ve Gökçekaya ile
Kızılırmak nehri üzerinde Kesikköprü ve Hirfanlı baraj gölleri vardır.
Toprakları:
Bölgede kahve ve kestane renkli topraklar yaygındır.
Tarım: Ekili-dikili
alan bakımından Marmara Bölgesinden sonra ikinci sırada yer alan bölgenin
ekonomisi tarım ve hayvancılığa dayalıdır. Çalışan nüfusun büyük bir kısmı
tarımla uğraşır. İklimin yarı kurak olmasına bağlı olarak nadasa bırakma
oldukça yaygındır. Tarımdaki en önemli problem sulamadır. Bölgede yetiştirilen
tarım ürünlerinin başında tahıllar gelmektedir. Yer şekilleri ve iklim
özellikleri tahıl üretimini teşvik etmiş ve geniş düzlüklerin bulunması
makineli tarımı geliştirmiştir. Buğday, elma ve şeker pancarının en fazla
üretildiği bölgemizdir. Ülke genelinde tahıl üretimi yapılan toprakların yarısı
bu bölgededir. İç Anadolu Bölgesi Türkiye’nin tahıl ambarı olarak adlandırılır.
Tahıllar
(arpa, buğday) : Konya bölgenin en fazla tahıl üretilen kısmıdır. Ankara,
Yozgat ve Kayseri ise tahıl üretiminde önemli bir yere sahiptir.
Baklagiller:
Fasulye, Nohut, yeşil mercimek gibi baklagillerin üretiminde birinci sıradaki
bölgede en fazla Konya ve Yozgat’ta üretimi yaygındır.
Şekerpancarı:
Özellikle Konya, Aksaray ve Eskişehir çevrelerindeki sulanabilen arazilerin
büyük bir kısmı şeker pancarı üretimine ayrılmıştır.
Patates: Patatesin gelişmesi için elverişli olan,
Niğde ve Nevşehir çevrelerindeki volkanik arazilerde yetiştirilir. Türkiye
üretiminde birinci sırayı alır.
Meyvecilik:
Bağcılık (Kırıkkale), kayısı ve elma (Niğde) üretimi yapılmaktadır.
Sebzecilik:
Sulamanın yetersizliğinden dolayı sebzecilik fazla gelişmemiştir.. Bahçe
sebzeciliği şeklinde aile ihtiyacını karşılayacak düzeyde küçük çaplı
sebzecilik vardır.
Hayvancılık:
Karasal iklim ve bozkır bitki örtüsünün hakim olduğu bölgede küçükbaş
hayvancılık yaygındır. Ankara ve çevresinde tiftik keçisi, Kayseri, Sivas,
Karaman, Konya dolaylarında ise karaman ırkı koyun yetiştiriciliği
yapılmaktadır. Kümes hayvancılığı ile arıcılık ta gelişme göstermektedir.
Ormancılık:
Yağışların az olduğu bölgede Sündiken Dağları ile Akdağlarda bulunan ormanlar
sadece %7’lik kısmı kaplamaktadır. Ormancılık gelişmemiştir.
Bor
Mineralleri: Bölgenin hemen yer yerinde çıkarılmaktadır.
Demir: Kangal-Sivas, Develi-Kayseri,
Haymana-Ankara’da çıkarılır.
Çinko:
Bozkır-Konya, Bor-Niğde
Linyit: Kangal-Sivas’ta çıkarılır.
Tuz:
Tuz Gölü ile Sivas dolaylarında elde edilir.
Kaya tuzu:
Çankırı, Nevşehir, Yozgat ve Kırşehir çevrelerinde çıkarılır.
Krom: Kayseri,
Sivas ve Mihalıççık-Eskişehir’de çıkarılır.
Civa:
Sarayönü (Konya) da çıkarılır.
Lüle Taşı:
Eskişehir’de çıkarılır.
Toryum:
Sivrihisar-Eskişehir
Sanayi:
Ankara’da mobilya,
dokuma, gıda, tarım araçları ve çimento, alkollü içki, kağıt, karton, deri ve
et sanayileri vardır.
Konya’da tarım
araçları, motor, besin, çimento, süt ürünleri, inşaat malzemeleri, şeker
fabrikası vardır.
Sivas’ta
Devlet Demir Yollarına ait tren, vagon üreten TÜDEMŞAŞ fabrikası ile motor,
çimento, inşaat malzemeleri ile besin sanayileri vardır.
Kayseri’de
pastırma, sucuk, meyve suyu fabrikaları ile halıcılık ve pamuklu dokuma
gelişmiştir.
Eskişehir’de
Devlet Demir Yollarının bakım tesisleri ile besin, yem, çimento, inşaat
malzemesi, şeker, et ve deri sanayileri vardır.
Kırıkkale’de
Demir-çelik fabrikası, petrol rafinerisi ve silah fabrikası vardır.
Yeryüzü şekillerinin fazla engebeli olmaması
nedeni ile karayolu ve demir yolu oldukça gelişmiştir. Demir yolu ağları tüm
bölgelerle bağlantı sağlayacak şekilde kurulmuştur. Özellikle Ankara,
Eskişehir, Sivas ve Kayseri (hava, kara ve demir yollarında) önemli yolların
kesiştiği sanayi kentleridir.
Çeşitli medeniyetlere ev sahipliği yapmış olan İç
Anadolu Bölgesi tarih turizmi açısından oldukça zengindir. Neolitik döneme ait
yerleşmeler ve Hititlerden kalma çeşitli eserler önemli ölçüde turist
çekmektedir. Kapadokya Yöresindeki Peri Bacası oluşumları, yer altı kentleri ve
kiliseler turist akınına uğramaktadır. Yine Konya da Selçuklu eserleri ve
Mevlana Müzesi en önemli turizm merkezlerindendir. Ankara, Eskişehir, Konya,
Niğde ve Kayseri’de kaplıca turizmi yaygındır.
Sivas Kongresi Sivas’ta yapılmıştır. İlk TBMM
Ankara’da açılmıştır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder